Image may be NSFW.
Clik here to view.
Bewustwording. Volgens Amnesty International is dat de enige reden om speciale bijeenkomsten voor studenten te organiseren. Vandaag vond zo’n bijeenkomst plaats. Op de Dag van de Persvrijheid discussieerden verschillende jongeren van Studievereniging Mercurius over de universaliteit van de mensenrechten en over de rechtvaardigheid van de doodstraf. Heikele thema’s, zaken waar vaak geen eenduidig antwoord op te geven valt. Na een korte presentatie over Amnesty International en het voorleggen van enkele schrikbarende cijfers kon de middag aan de Amsterdamse Keizersgracht beginnen.
Wereldwijd wachten er meer dan 20.000 mensen op hun executie, in 2005 werden er 2.148 mensen in 22 landen geëxecuteerd, vonden 94 procent van die executies plaats in China, Iran (94), Saudi Arabië (86) en de Verenigde Staten (60) en werden er in 53 landen 5.186 mensen tot de doodstraf veroordeeld. Een scherpe vraag van een van de deelnemers werd bevestigend beantwoord: van de meeste executies bestaat geen officieel rapport, deze cijfers zijn niet in de rapportage meegenomen.
Enigszins gekleurd en onder de indruk van de vele getallen wordt de eerste stelling op tafel gelegd: ‘Mensenrechten zijn universeel!’ Vrijwel iedereen is het met de stelling eens, hoewel het argument van culturele verschillen voor enige twijfel zorgt. Is de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens (UVRM) geen westerse uitvinding? Een aantal studenten menen dat we onze wil te sterk aan andere culturen opleggen. Sommige vrouwen zouden zich immers een verpakte schat voelen als ze geheel bedekt in het openbaar verschijnen. Een conclusie wordt uiteindelijk niet getrokken, maar basisrechten zouden voor iedereen moeten gelden. Na het uitdelen van enkele voor- en tegenargumenten start de tweede discussie.
‘De doodstraf is een rechtvaardige straf.’ Over deze stelling zijn de aanwezigen het nadrukkelijk minder eens. Vooral de mannen menen dat het onder sommige omstandigheden een correcte straf betreft, een enkele vrouw meent dat levenslange detentie vooral ‘erg duur’ is. Een film van 2 Vandaag uit 1999 maakt de zaak concreter. Advocaat Bart Stapert staat in New Orleans kansarme gedetineerden bij. Van de 68 ter dood veroordeelden kreeg hij er liefst 61 vrij. Een sterk argument tegen de doodstraf: door vaak financiële tekortkomingen krijgen gevangenen geen eerlijk proces en krijgen ze ten onrechte een dodelijke injectie. ‘It’s a tragedy when innocent people die from the death penalty. For that we have Bart Stapert.’ Veel studenten lijken de gevangenisdirecteur niet te geloven, dit is een vorm van ‘gemakzucht’ en ‘afschuiven’.
Tot slot is er een vragenronde. De vragen zijn veelal specifiek en gaan over de film. De praktijk maakt meer indruk dan het bredere geheel. Nadat sommige mensen een petitie voor het schenden van mensenrechten in Letland hebben ondertekend, is de middag ten einde. Met de dertig universele mensenrechten op zak gaat eenieder zijn of haar eigen weg. ‘We zijn niet op zoek naar nieuwe leden, we proberen geen zieltjes te winnen. Het gaat om bewustwording.’
Clik here to view.
